Detailed Notes on مجله باز
Wiki Article
یکی از نتایج مقاومت در برابر سوتین، تشکیل روز بدون سوتین در سال ۲۰۱۳ بود. در سال ۲۰۱۷، این روز به صورت غیررسمی توسط زنان در ۳۰ کشور برگزار شد.
[۱۲][۱۳] در یک یافته بحث‌برانگیز، او به این نتیجه رسید که نوک پستان ۳۳۰ زن ۱۸ تا ۳۵ ساله که هرگز سوتین نمی‌پوشیدند به‌طور متوسط ۷ میلیمتر (۰٫۲۸ اینچ) نزدیکتر به شانه نسبت به زنانی است که هر ساله سوتین می‌پوشیده قرار دارد[۱۴][۱۵] او نتیجه گرفت،
دختران جوان ممکن است از سن ۹ سالگی یا در اواخر ۱۸ سالگی شروع به رشد سینه کنند. مرحله اولیه رشد سینه به عنوان «جوانه زدن سینه» شناخته می‌شود و در مقیاس تانر اندازه‌گیری می‌شود.[۱۲۹] برخی بر این باورند که دخترانی که در حال رشد سینه‌ها هستند ممکن است خودآگاه باشند و برای پنهان کردن سینه‌های در حال ظهور خود و برای راحتی روانی به سوتین بخواهند.
۱ پس زمینه تغییر وضعیت زیربخش‌های پس زمینه ۱.۱ انواع مختلف "علوم باز انواع مختلف "علوم باز
برخلاف مطلب بالا در مطالعه دیگری، روی یازده زن بالغ ۲۲ تا ۳۹ ساله که به مدت سه ماه از سوتین مناسب استفاده کرده و سپس به مدت سه ماه بدون سوتین بودند.
[۱۳۸] این پرونده به کارفرمایان و شرکت‌ها در آلمان این امکان را می‌دهد تا از کارمندان زن خود بخواهند که سوتین بپوشند و کارمندان زن را که این قانون را رعایت نمی‌کنند اخراج کنند.[۱۳۹]
در میان پاسخ دهندگان، ۹۲ درصد گفتند که آنها فقط خواهان حمایت و راحتی هستند و کمتر به جذابیت جنسی یا رنگ‌ها و طرح‌های مد روز علاقه مند هستند. بیست و یک درصد سوتین خود را "دشمن - ای کاش هرگز او را نمی‌دیدم" ارزیابی کردند و تقریباً نیمی از آنها (۴۶٪) پاسخ دادند: "یک شریک تجاری - من او را تحمل می‌کنم". وقتی از آنها خواسته شد که سینه بند را در یک کلمه توصیف کنند، محبوب‌ترین عبارت "ناراحتی" بود.[۴۲][۳۳]
سیسی ون بنکم و اوا والدشمیت، مدل‌های ۱۹۳۲. در سال ۱۹۶۸، اندکی پس از اعتراض فمینیست‌ها به سوتین و سایر محصولات زنانه در مسابقه دوشیزه آمریکا، مارلو توماس بازیگر شروع به بازی بدون سینه بند در سریال تلویزیونی پربیننده آن دختر کرد. «خداوند زنان را برای جهش آفرید، پس چنین باشد». توماس در مصاحبه ای در مجله گود هاوس‌کیپینگ گفت.
زنان به دلیل نگرانی از احتمال ایجاد مشکلات سلامتی، هزینه خرید سینه بند و به دلایل اجتماعی که اغلب به روند انتخابات سیاسی مربوط می‌شود، انتخابشان این است که سینه بند نپوشند. زنان به محدودیت‌های فیزیکی و فرهنگی استفاده از سوتین در بارها در سالیان متمادی اعتراض کرده‌اند.
زنان از این فرصت برای اجتناب از ناراحتی معمولی که اغلب همراه با پوشیدن سوتین است، استقبال کردند.[۴۰] یک تولیدکننده لباس از ۱۰۰۰ زن نظرسنجی کرد و دریافت که ۳۵ درصد از زنان هنگام کار از خانه بدون سوتین بودند.
آنها به ممنوعیت‌های قانونی و تابوهای فرهنگی مرتبط با برهنه بودن سینه‌های زنانه در مکان‌هایی که برهنه بودن برای مردان قانونی است، اعتراض کردند.[۱۱۵][۱۱۶] کمپین نوک پستان را آزاد کن تا حدی به دلیل استانداردهای دوگانه و سانسور بدن زنان در شبکه‌های اجتماعی آغاز شد. طرفداران آن معتقدند که برهنه بودن نوک پستان زنان باید از نظر قانونی و فرهنگی قابل قبول باشد.[۱۱۷]
نویسنده فمینیست آیریس ماریون یانگ check here در سال ۲۰۰۵ نوشت که سوتین "به عنوان مانعی برای لمس کردن عمل می‌کند" و یک زن بدون سینه بند " شخصیت زدایی " می‌شود و "نگاه سخت و نوک تیزی را که فرهنگ فالیک به عنوان یک هنجار مطرح می‌کند، از بین می‌برد." از نظر او، نپوشیدن سوتین و سینه‌های زنان اشیایی با شکل ثابت نیستند، بلکه با حرکت زن تغییر می‌کنند و بدن طبیعی را منعکس می‌کنند. یانگ همچنین استدلال کرد که سوتین‌های تمرینی برای تلقین به دختران به این منظور استفاده می‌شود که سینه‌های خود را به عنوان ابزار جنسی در نظر بگیرند و تمایلات جنسی خود را برجسته کنند.
آنها از مکانیسم‌های کنترل کیفیت مانند مجلات متعارف بهره‌جویی می‌کنند.
حالا زمان آن رسیده که با صرف کمی خلاقیت، فهرست مطالب خود را زیباتر از همیشه کنید.
Report this wiki page